„(...) polszczyzna jest zobowiązaniem, a dla niektórych pasją” - Czesław Miłosz
Józef Porayski-Pomsta
Towarzystwo Kultury Języka jest stowarzyszeniem naukowym. Zostało założone w 1929 przez grupę profesorów Uniwersytetu Warszawskiego, m.in. Adama Antoniego Kryńskiego, Stanisława Szobera, Witolda Doroszewskiego oraz pisarza Karola Irzykowskiego, pod nazwą Towarzystwo Poprawności Języka Polskiego, którą w 1933 roku zmieniono na Towarzystwo Krzewienia Poprawności i Kultury Języka. Pod tą ostatnią nazwą Towarzystwo działało do 1939 roku.
W okresie, o którym mowa, Towarzystwo skupiało swoją uwagę na działalności komisji specjalistycznych oraz na wydawaniu przeniesionego z Krakowa do Warszawy, założonego przez Romana Zawilińskiego, czasopisma „Poradnik Językowy” a także akcją odczytową oraz poradnictwem językowym dla instytucji wydawniczych i oświatowych.
Towarzystwo prowadziło również Poradnię Językową, która udzielała porad osobom prywatnym i instytucjom, oraz zajmowało się tłumaczeniem na język polski tekstów angielskich, francuskich, włoskich, łacińskich ukraińskich, białoruskich, czeskich, słowackich i serbochorwackich.
W 1966 roku Towarzystwo odrodziło się pod nową nazwą: Towarzystwo Kultury Języka, w nieco innym kształcie i z nieco innymi zadaniami. O ile w okresie międzywojennym było organizacją bardziej elitarną, skupiającą przede wszystkim pracowników nauki i elitę inteligencji humanistycznej, którzy za jeden z głównych celów uznali dbałość o poprawność języka literackiego i szerzenie wiedzy w tym zakresie wśród użytkowników tej odmiany polszczyzny, o tyle w okresie powojennym stało się organizacją otwartą na środowiska inteligenckie w ogóle, zwłaszcza nauczycieli szkół wszystkich szczebli. Otworzyło się też na inteligencję pozawarszawską, organizując się w postaci oddziałów terenowych. Odziały te powstały głównie na terytorium Mazowsza, Podlasia, Warmii i Mazur, ale także Dolnego Śląska i Pomorza. Poza Warszawą pierwsze oddziały powstały w Olsztynie i Płocku. Towarzystwo postawiło sobie też za cel współpracę z innymi towarzystwami, nie tylko zresztą naukowymi, spośród których, ze względu na rolę, jaką odegrały w latach sześćdziesiątych ub. wieku, należy wymienić przede wszystkim Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Płockie Towarzystwo Naukowe oraz Łomżyńskie Towarzystwo Naukowe im. Wagów.
Towarzystwo Kultury Języka (w skrócie TKJ) jest stowarzyszeniem o charakterze naukowym działającym na obszarze Polski.
Opiera swoją działalność na pracy społecznej ogółu członków.
W ramach pracy Towarzystwa organizujemy spotkania naukowe, odczyty, dyskusje obejmujące swoją tematyką różnorodne problemy współczesnej polszczyzny. Umożliwiamy wymianę myśli i poglądów.
W czasach, gdy tak wielu narzeka na stan języka polskiego, chcielibyśmy umożliwić ludziom zainteresowanym sprawami poprawnościowymi swobodne wypowiadanie się, ale też wymianę doświadczeń i kontakt z nauką. Zachęcamy do własnych badań i dociekań.
Towarzystwo Kultury Języka prowadzi działalność wydawniczą, której celem jest krzewienie znajomości poprawnej, pięknej i twórczej polszczyzny. Wśród wielu publikacji na szczególne zainteresowanie zasługuje „Poradnik Językowy"”, miesięcznik poświęcony kulturze językowej, drukujący między innymi recenzje, porady, artykuły naukowe.
o godz. 17.15
mgr Adrianna Flis wygłosiła referat pt.
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
prof. dr hab. Mirosław Bańko wygłosił referat pt.
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpiła Dorota Zdunkiewicz-Jedynak z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpiła Helena Synowiec z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpił Mirosław Bańko z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpiła prof. dr Barbara Falińska z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpiła dr Izabela Winiarska-Górska z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpił dr Grzegorz Seroczyński z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpiła dr Ewa Wolańska z referatem:
o godz. 17.15
wystąpił dr Marek Łaziński z referatem:
(Gmach Polonistyki, s.37)
o godz. 17.15
wystąpiła mgr Alina Karaśkiewicz z referatem:
(ODN, ul. Solec 57, III p., s. 20a)
o godz. 17.15
wystąpił dr Radosław Pawelec z referatem:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
o godz. 17.15
wystąpiła mgr Anna Osipowicz z referatem:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
o godz. 17.15
wystąpił prof. dr Janusz Bień z referatem:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
o godz. 17.15
wystąpiła prof. dr Małgorzata Marcjannik:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
o godz. 17.15
wystąpił prof. dr Józef Porayski-Pomsta z referatem:
(ODN, ul. Solec 57, III p., s. 20a)
o godz. 17.15
wystąpiła mgr Helena Grzelachowska z referatem:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
o godz. 17.15
wystąpiła prof. dr Krystyna Waszakowa z referatem:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
o godz. 17.15
wystąpił prof. dr Włodzimierz Gruszczyński z referatem:
(Gmach Polonistyki, s. 37)
MOWA JAKO NARZĘDZIE DZIAŁANIA DZIECKA
PYTANIE DOŚĆ DZIWNE W ŚWIETLE DOTYCHCZASOWYCH ROZWAŻAŃ. Ale jeżeli uświadomimy sobie niegdysiejsze poglądy uczonych na sposób nabywania przez dziecko języka (przez naśladownictwo), to może nie wyda się nam już takie.
więcej...
OD CZASU opublikowania prac takich autorów, jak M.A.K. Halliday i J. Bruner w połowie lat siedemdziesiątych ub. wieku niewielu jest badaczy mowy dziecka, którzy mają wątpliwości, że proces akwizycji mowy i jej rozwoju zależy przynajmniej w takim samym stopniu od czynników społecznych, jak i biologicznych
więcej...
OPANOWYWANIE przez dziecko języka i mowy odbywa się stadialnie. Tezę tę sformułował na początku lat czterdziestych XX wieku wybitny językoznawca Roman Jakobson.
więcej...
DZIWNY TYTUŁ. Dlaczego już w tytule pojawia się sygnał, że błędy językowe, jakie pojawią się w wypowiedziach dzieci, nie są błędami stricte? Czy dzieci wobec tego mówią poprawnie, bezbłędnie?
więcej...Prekursorem Towarzystwa Kultury Języka był zespół redakcyjny "Poradnika Językowego", założonego w 1901 r. przez Romana Zawilińskiego w Krakowie. Wśród grona jego czytelników i współpracowników zrodziła się myśl założenia Koła Przyjaciół tego czasopisma. W 1929 r. zmodyfikowano pierwotne plany i postanowiono powołać do życia Towarzystwo Poprawności Języka Polskiego. Zmiana nazwy w 1933 r. na Towarzystwo Krzewienia Poprawności i Kultury Języka nie wiązała się ze zmianą celów i zadań Towarzystwa. Skupiało ono nadal uwagę na działalności komisji specjalistycznych, organizowaniu zebrań odczytowo-dyskusyjnych i wydawaniu "Poradnika Językowego" redagowanego przez Witolda Doroszewskiego. Towarzystwo zajmowało się również krzewieniem poprawności i kultury języka polskiego przez organizowanie poradnictwa językowego dla instytucji wydawniczych, oświatowych oraz dla szerokich kręgów społeczeństwa.
